İki Perdelik Oyun

Birinci Perde

Biri kýz biri oðlan iki perdelik oyun,
Oyun kahramanlarý biri kurt biri koyun.

Kurt þehirde yaþarmýþ hali vakti yerinde,
Koyun uçsuz bucaksýz bozkýrlarýn birinde.

Koyun garip zavallý eline el deðmemiþ,
Kurt uyanýk, akýllý boyunu hiç eðmemiþ.

Kurdun planý hazýr, koyun girmiþ koluna,
Düþmüþler sonu belli bir sevdanýn yoluna.

Kurt aylarca sabýrla koyununu beslemiþ,
Yalancýktan koyunu göðsüne de yaslamýþ.

Koyunu bazen yeþil meralarda otlatmýþ,
Bazen de yüksek yüksek engellerden atlatmýþ.

Koyunun baþý dönmüþ kurdun cazibesinden,
Zannetmiþ kendisini periler ülkesinden.

Aylar aylarý kovmuþ yýllar kalmýþ geride,
Kurt yürümüþ inine koyun kalmýþ beride.

Kurdun bir iþareti koyunu çekmiþ ine,
Bir el ense yaparak koyunu yýkmýþ yere.

Ýkinci Perde

Koyun demiþ “herhalde kurt bana kur yapacak,
Benim kara gözümden eðilip de öpecek”

Kurt yatýrmýþ koyunun boðazýna sarýlmýþ,
Koyun pek mahzun olmuþ, sevdiðine darýlmýþ.

Kurdun dalgýnlýðýndan yararlanýp bir ara,
Seðirtmiþ meleyerek engebeli kýrlara.

Can havliyle koþarken kendi kendine þaþmýþ,
Bir saatlik menzili üç beþ dakkada aþmýþ.

Kurt koyunun ardýndan gâh koþmuþ gâh yürümüþ,
Kurdun sinsi beynini bir gaile bürümüþ.

Emin elleri bulup varýp sýðýnmýþ koyun,
Kanlar içinde kalmýþ hem kulaðý hem boyun.

Kurt gelip pencereden serenata baþlamýþ,
“Kandýrýrým koyunu belki” diye düþlemiþ.

Koyunun en sonunda gelmiþ aklý baþýna,
Demiþ “benden yar olmaz bekleme hiç boþuna”

Koyun demiþ “ köyümün sularýndan içerim
Bu þehirden ne gündüz ne de gece geçerim”

Kýssadan hisse bu ya; koyunsan kurdun çoktur,
Akýlsýz baþýn varsa, çekecek derdin çoktur.


Sosyal Medyada Paylaşın: