Gökten üç elma düþtü.
Biri ayrýlýða
biri hasrete
bir de ölüme…
sondan baþlar insanoðlunun masalý
herkes gülüyordu
o aðladý…
Bir oðlan çocuðu…
Henüz daha yok yaþý
fazlaca gürültülü oyuncaklarý
bilmez tuzun biberin tadýný
kekeme dudaklarý
ancak Hatiti (*) diye sýzar adý
ýslanýr yanaklarý
süzülen damlalarda tadar
Ýlk ayrýlýðý…
Çocuksu bir kaprisle gidince oyun arkadaþý
Ve yürek burkulmasý
Bir oðlan çocuðu
henüz daha görmüþ ikinci yaþýný
kendince büyük mýrýldandýklarý
duyunca bir akþam vakti ezaný
aðar içine duygu saðanaðý
en acýklý uzun havasý
gibi topraðýmýn dinler týnýsýný
gelir aklýna uzaklarda olan babasý
Düþer içine hasret sancýsý
Ve yürek burkulmasý
Bir oðlan çocuðu
çocuk olmaya isyanda terlemekte olan býyýklarý
çok da sevmiþ bugünlerde bir kýzý…
köþe baþýnda herkesten gizli dökmüþ göz yaþýný
verilen babasýnýn selasý
çökmüþ içine ölüm acýsý
ve yürek burkulmasý
gökten düþmüþ üç sýzý
biri bana
biri müjgana
Biri de okuyana
(*)Hatice