Zikrin sýcak eli dokunsun diye ruhumun tenine
teslimiyetin en üst sýnýrýndan
aklýma düþürdüðüm siluetler
çeviriyor etrafýný dört duvardan
inançlarýmýn
/Dokunsan aðlayacak bakýþlý günahsýz,/
bükülmez denilen
bedenler, gözler…
Huþu ile devrilirken
hiçbir iþaret beklemeden
koþarcasýna eteklerine tutunup
sýyrýlýrken dünyanýn bilindiklerinden
farklý yansýmalarýn aksettiðini fark ediyorum kendimden
hakikatin
herkese açýk
herkesle düþülen bu yolda
ruhum
hemen kapýnýn eþiðinden dönen
ve dönerken utanan
gittikçe bu utançtan ezilen
yalnýzlaþan bir Lübabe
sorun veli’de deðilken
her kim düþlerse onu bulurken
benim tüm düþlerim /geçmese/senden
Kalu belada da mý bu kadar
yakýn ve ulaþýlmazdý
ýþýðýn yansýyýp gözlerimi kamaþtýrdýðý açýn…