OĞLUN ŞEHİT OLDU ANNEM

Yine doldurduk mataralarýmýzý
Bir tür emirdi bu
Beklerdi vatan için, felaketler bizi
Koyulduk soðuk gecenin karanlýðýnda yola
Tedirgindi yüreklerimiz, sevdalarýmýz...
Cesaretliydik, korkusuzduk, ölümsüzdük
Zihinlerde tek düþünce vardý
’ Vatan; ekmeðimiz, suyumuz, sevdamýzdý’
Ýlk görevimiz korumaktý onu
Sonrasýnda gerektiði yerde vazgeçmekti canýndan
Ýlerliyorduk sessizce içimizdeki sonsuz çýðlýkla
Ýnanmak istemediðimiz oldu
Pusuya düþürülmüþ, mücadele verir durumdaydýk
Aklýmdan vatan,
Kalbimden ise sevdam ve annem çýkmýyordu

Kaderimle buluþturdu; alnýma deðen bir kurþun
Ayýrdý beni sevdiklerimden
Acaba ben ölürmüyüm, kaybolur, unutulurmuyum
Yarime kavuþurmuyum tekrar...
Vataným saðolsun
Yarimin aklýnda ismim kalsýn razýyým...

Oðlun þehit oldu Annem,
Güller, karanfiller açsýn gönlün!
Üzülme, aðlama sakýn
Bil ki! boþuna dökülmedi bu kan
Boþa gitmedi yiðidin!
Bilirim böyle desemde
Sönmez yüreðindeki ateþ,
Kor olup kalýr buluþana dek...
Olsun be annem...
Þafaklar kavuþsun, Vataným saðolsun
Canýmda defalarca ona feda olsun!!!
elff...
Sosyal Medyada Paylaşın: