Buz tutmuþ bir Dünya ortasýnda Anlayamadým mevsimlerini Açmýþ güllerimi birer birer soldurdum þimdi Okyanus dalgalarýnýn sesleriyle dolu kalbimde Güneþin doðuþunu görmek ölümdür biraz... Birazda serüven dolu yaþamým Üþüten bir acýydý her ayrýlýk Ve her yolculuk yanginlarin basladigi yereydi...!
Farkýna varýyorum... Her aksam ayni ufukta Anilari, bekliyiþleri ve bir kenti Soluk soluga yasamis oldugumu Durup beklemeye Heyecanlarý dusunup serüvenime katmaya Ve geri donmelere vakit kalmadi
Herseye ragmen sen affet! Anisi biz olalim bu kentin !!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elifpekyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.