SUSTUĞUM YERDEN VURULUYORUM HEP

Hep derler ya,
Þiir dediðin yokluða yazýlýr diye
Yokluðuna yazýyorum, sana yazýyorum.

Aslýnda,
Ben, seni hep sevdim de
Yazmasýný bilemedim
Yine derler ki
Bir gülü,
Kokusunu duyabildiðin kadar seversin
Ben senin kokunu duymadan da,
Sevip özlüyorum...

Sana ve bana
Üzüldüðüm kadar aðlayamadým hiç
Sana süslü laflar edip
Þiir gibi konuþabilirim
Ama aðlayamam sevgili.

Aþkýmýzýn en neþeli kahkahasýnda bile,
Hep bir keder gizliydi...
Gülüþmelerimiz, sözlerimiz, mutluluðumuz
Hepsi uçtu
Bir sana yazdýklarým kaldý.

Seni çok özledim
Sevdamýn baþrol oyuncusu!

Seni özledikçe,
Bir his beliriyor içimde
Uçurumdan yuvarlanýrcasýna,
Aðýr çekimde izliyorum özlemini

Bazen ise,
Hayatýmýn anlamýný çözmeye çalýþýrken
Uyuyakalýyorum...

Sensiz hayat o kadar yoruyor
Ve kandýrýyor ki beni,
Sonra en kandýrýldýðým yerden
Küsüyorum hayata!

Bazen de,
Sustuðum yerden vuruluyorum
Tutunamadýðým sevdama sýðýnýp
Ölüm gibi susmak geliyor içimden.

Hayatý rafa kaldýrarak,
Vazgeçiyorum senden...

elif pekyýlmaz-eliff


Sosyal Medyada Paylaşın: