eskiyen bir umut

eskiyen bir umut

Yoruldum artýk
Gövdeme deðecek bir umudum kalmadý
Tutunurum sandým hayatýn gülen yüzüne
Kurtulurum sandým bu kader çýkmazýndan
Kaçtýkça kayboldum
Kendi gerçeklerimin içinde sýr oldum
Alnýma yazýlan bir kadýna umudum dedim
Umut meðer eski köye yeni adetmiþ
Bir dinleyen olmadý hallerimi
Hani sabýr dedikleri erdem var ya
Yarý yolda býraktý ellerimi
Söylenecek sözlerim heybemde kalakaldý
Unutulup gittim eski bir sandýkta
Resimlerde soldu yüzüm
Meðer ne çetinmiþ daðýn yamacý
Bir adým atamadan sürüklendim
Düþtüðümde yüreðim kanýyordu
Gözümden akan yaþlar yetmez
Fýrat’ý kurutur oldu
Yeter diyemem nefesim tükenmedikçe
Ama yoruldum kendi nasihatimce
Bilmem nerde kýrýldý kanadýmýn altýn parçasý
Hangi fýrtýnada koptu can havlim
Suretine can dediðim el oldu
Kendi dünyamda gökten düþen üç elmam vardý
Biri bendim unutuldum
Biri sevdamdý terk edildim
Biri umuttu vuruldum
Þimdi geceler daha bir öfkeli kendime
Gündüzler son çeyreðinde
Sosyal Medyada Paylaşın: