Sultan Süleyman Hüthüt’ün yolunu gözlüyordu Yerinde duramýyordu Melike,ne demiþti acaba,mektubuna Saatler geçmiyor,zaman durmuþtu sanki Sarayýn Terasýndan çevreyi tarayan Kainatýn Sultanýnýn gözleri Bir anda parladý Yüzünde büyük bir tebessüm oluþtu Hüthüt görünmüþtü karþýdan “Selam efendim” dedi hüthüt “Çabuk söyle, ne dedi Belkýs”diye gürledi Süleyman “Mektubunu okudu ve öptü melike” dedi Derin bir oh çeken Süleyman Tekrar Hüthüt’e dönerek “sonra ne oldu” Hüthüt”Melike cevap yazdý sana Ýþte onun mektubu” Mektubu alan Süleyman, Hüthüt’e “sen çekilebilirsin”dedi Mektubu önce kokladý,çok özel bir kokusu vardý Þöyle diyordu Belkýs Mektubunda :
)(-)(-)(-BELKIS’TAN SÜLEYMAN’A-(-1-)(-)(-)(
Ne tacým ne tahtým güldürmez beni Mevlâ’nýn ihsaný sensin efendim Sen güneþim oldun ben de pervane Bir ömür çevrende dönsün efendim
Senden gayrý Hâk’tan bir þey istemem Sen yoksan yanýmda ben artýk gülmem Sensiz geçen ömre yaþadým demem Bu gönül aþkýnla yansýn efendim
Ne zaman uðrar ki sana þu yolum Hasretinden kýrýk kanadým kolum Aþk üzre þarkýlar söyleyen dilim Her Dakka adýný ansýn efendim
Nasýl yaktý bilsen ateþ kor beni Özlemin bir ejder her gün yer beni Tahammül kalmadý gelip sar beni Bu yürek sevdana kansýn efendim
Esen rüzgarlardan sorayým seni Ben ki nerelerde arayým seni Ne olur bir daha göreyim seni Yakan arzularým dinsin efendim
O’nu sevdiðimi Süleyman bilsin Ben onla güleyim o benle gülsün Aðzýnda mektupla uçarak gelsin Hüthüt’ün dalýma konsun efendim
Belkýs papürüse yazdý aþkýný Süleyman’a verdi gönül köþkünü Lüzumsuz nakletti onun meþkini “Ne büyük bir aþk bu”densin efendim
Sadýk Daðdeviren Aþýk Lüzumsuz Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.