BULUT

Gökyüzüne baktýðýmýzda beyazdýr aslýnda gördüklerimiz,
Hayal etmiþizdir onlarý pembe.
Pembe olsun istemiþizdir panjurlarýmýzý,
El ele tutuþurken,
Dalmýþýzdýr hayallere, gökyüzüne seyir halindeyken.
Uzaklar diyarýmýz olmuþtur hep,
Aslýnda yakýndýr bize hep göremediklerimiz.
Nice insanlar gelmiþ geçmiþ,
Gökyüzüne baktýðýnda anlamsýz þekillere anlamlar katmýþ.
Kimi olmuþ onu seyreden bir göz,
Kimi olmuþ en sevdiði bir obje.
Biri gelipte pembe çizmemiþ ki onu,
Beyazdý , beyaz kalacaktý.
Çünkü o el deðmemiþ hayallerin umuduydu.
Çünkü o kimsenin dokunamadýðýydý.
Çünkü…
Mavinin yanýna yakýþmýþtý beyaz,
Mavi, huzur verirken,
Saflýk daðýtýyordu beyaz…
Hayallerimizde hep pembeydi halbu ki,
Onun üzerinde dolaþýyorduk dünyayý,
Onun sayesinde görüyorduk pembe.
Halbu ki o beyazdý, beyaz kalacaktý.
Ta ki biri gelip onu kýzdýrana dek!
Ýþte ozaman fýrtýnalar kopartýr içerisinde,
Haykýrmaya, aðlamaya baþlar…
Aðlar, aðlar, aðlar…
Aðladýkça haykýrýþlarý artar, beyazlar kaplar dört bir yaný.
Kimi bundan korkar, dalar yorganýnýn altýna.
Kimi sarýlýr oyuncak ayýsýna,
Kimi de bahane edip kortuðunu sokulur sevdiceðine…
Halbu ki beyaz saftý, saf kalacaktý.
Amacý kimseyi korkutmak deðil içini boþaltmaktý.
Biri aðlasýn istemezdi çünkü yüreði yufkaydý.
Kendi aðlardý…kendi boðulurdu hýçkýrýklarýnda…
Çünkü o beyazdý, beyaz kalacaktý…

Yalçýn ÇALIÞKAN
04:21 27/02/2011

Sosyal Medyada Paylaşın: