Tandır
Cehennemi andýrýr kýzarmýþ toprak tandýr
Ýçinde volkan kaynar kâr etmez katý buzlar
Gece ile gündüzün kesim çizgisi tan’dýr
Aydýnlýða girerken sabah güneþi guzlar.
Arayan mutlak bulur hayatýn sýrrý andýr
Gölge oyunu gibi doymaz acýkmýþ canlar
Hiç ölmeyecek diye kazýk çakýlan handýr
Beyaz tahta beþiðe yatýp kendini nazlar.
Sahanda altýn kaþýk verdiyse onla bandýr
Daðýnýk dursa bile toplu görülür azlar
Uymaz isem Emire harlý ateþte yandýr
Kurusun tüm istekler bitsin bedende hazlar.
Söylenir halk dilinde böyle meleze çandýr
Dünyaya teþrifinde ebe vücudun tuzlar
Öyle deðildir dersen büyüklük kötü þandýr
Bazen çok soðuk olur gönül ininde yazlar.
Ýnsan denen meçhulde meðer hepsi bir zandýr
Þekle aldanmayasýn tutar suyu ayazlar
Son düðününde nefis faþ malamat olandýr
Verir þeytana elin kendi boynun boðazlar.
Damar damar dolaþan bizim kýrmýzý kandýr
Sonbahar cümbüþünde usta çalýnýr sazlar
Bakýnca hep geriye ister kendini kandýr
Daim sulak mezrada yeþil durur sazlar.
20.02.2011
Ahmet Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.