Göbelek
Baþ üstünde taþýnýr zenginlerin yalaný
Fakir ile düþküne ah çektirirsin felek
Mazlum çok iyi bilir yaðlý boya malaný
Etli yemek sayýlýr ormandaki göbelek.
Yerleþik düzenle biz unuttuk tüm daðlarý
Hormonlu gýdalardan kel býraktýk baðlarý
Þükranla ansan Ahmet ölüler ve saðlarý
Vatan diye aðlar hep kundaktaki sömelek.
Pýnarlara inerken omuzlarda bir cere
Su doldurur küplere koþar sayýsýz kere
Boþa akýyor deme don yudurur þu dere
Eli öpülesi kadýn sýrtta kocaman þelek.
Rüyalarý süslerken kuru buðday ekmeði
Hayatýn gereði der birer fidan dikmeði
Oyun eðlence görür buz üstünde sekmeði
Çok uzakta deðirmen un elemez her elek.
Güçlüdür kýz balasý sanki bir meydan eri
Altýnla da ölçülmez her birinin deðeri
Yüzülen hayvanlardan çöpe atýlmaz deri
Mis gibi koku verir çörek otlu çökelek.
07.02.2017
Ahmet Çelik
GÖBELEK: Mantar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.