ayrılık
ölüm gelir, alýr götürür atarlar bedenini topraðýn baðrýna…
ölüm gelir alýr götürür atar benliðimi kaosun ortasýna…
dökülür kurþun gibi sözler beklenmezken bazen umarsýz dudaklardan
yýðýlýr kalýrsýn daðýlmaz karanfiller hiç dört tarafa þakaklardan
biri bin pare küfürler ile kovsaydýn þeytan kovar gibi cennetten
cehennem gibi yer burasý nefes düðüm düðüm boðazýnda, yaþarken
engerek misali baþkasýnýn kolu dolanarak o narin boynunda
öpmediðim senin dudaklarýn mý onlar çatal parmaklarýn ucunda,
neden diyerek bakarken menekþe gözlerine, olmasaydý yüzünde,
züleyha’dan kalma istenmemiþ sadakaydý bu hercai gülümseme
hazan þarkýlarý harmanlanýr ayrýlýk þehrinin loþ sokaklarýndan
hüzün peydahlar, hicran sohbetleri; göz yaþý döker köþe baþlarýndan
artýk; þehirde benden milyonlarcasý evsiz barksýz avare dolaþýr...
gönül hala sen deðilsin hayal kýrýklýklarýna biçare alýþýr...
II
ayrýlýk bende yýkým bende intihar iken sende sanma ki hep bahar
unutulursun çabuk geçer sevgisiz gözlerdeki yalancý baharlar
Bulamayacaksýn arasan da tenimin sýcaðýný baþkalarýnda;
duyamayacaksýn dinlesen de sesimin yankýsýný duvarlarýnda;
sözü yýkan ezgisi yakan bir þarký çalýndýðýnda kulaklarýna;
yaþ süzülecek yanaklarýndan, gözlerin takýlacak her boþluða
seni kendin gibi hissettirerek sevdiðim gelecek birden aklýna
ürpereceksin,...küsecek aksin, silinecek ve gidecek aynalarda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.