GİDİYORUM,ELVEDA DEMEDEN

Ben gözlerine gözlerimi dikerek
sana gözlerimle destanlar anlatýrken,
sen gözlerini gözlerimden kaçýrarak
acý sözlerinle gözlerimi aðlattýn.
Ýþte aramýzdaki fark.
Öyle doluyum ki bu gün saçýmýn teline kadar gerginim,
Al senin olsun ne istediysen benden,
itibarým kalmasa da olur.
Artýk buralardan gidiyorum.
Barýndýðým bu ev,oturduðum þu bahçe
yürüdüðüm sokaklar bu koca þehir sende kalsýn.
Evimi barkýmý yakýp külleri rüzgara savurup giderim.
Yüzüne bakmadan elveda demeden sana
dünyayý deprem misali baþýna yýkar giderim.
Maðrur baþým eðmedim diye sýðdýramadýn fazla geldim sana,
içine oturacak gözlerine sonkez bakýp elveda demeden gidiþim.
Ardýmdan öylece bakacaksýn
dilin damaðýn kuruyacak,aðlayamayacaksýn.
Titreyecek dizlerin dermansýz kalacaksýn
saçlarýný yolacaksýn ardýmdan.
Ufukta kaybolana kadar
gözlerini gittiðim yollardan ayýramayacaksýn.
Ah edeceksin ardýmdan lanetler yaðdýracaksýn,
benden kalan resimleri yakýp hatýralarý silmek isteyeceksin,
Nereye dönsen hep benle karþýlaþacaksýn,
yanýnda olmayacaðým ýzdýrapta kalacaksýn.
Sitemler içinde yüreðin aðlayacak
Bir elvedaya hasret kalacaksýn.
Gururumu kaldýrýmlardan toplayýp
ayaklar altýndan sýyrýlarak yüreðimdeki yarayla
elveda demeye gerek duymadan ,
yarým kalan herþeye kahrederek günahýmla sevabýmla gidiyorum,
bu sana son sözümdür ey vefadan yoksun kadýn,
sende hatýra kalsýn benden aldýðýn yýllar,
aklýna geldikçe eserinle övünürsün ,
anlatacak hikayelerin olsun.
hiç kimseye hakkýmý helal etmeden elimi eteðimi çekip gidiyorum.

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: