BİR GÜL, BİR AĞIT

Uzanýp da dokunamadýðýn o güller
Gönüllü yorgan olmuþ topraktan yataðýna.
Ey gönlü utangaç, mahzun çocuk!
Bir mevsim daha uðurlandý yokluðunda sessizce.

Ýlk kardelen buz yuvasýna düþtüðünde
Üþüdüðüne deðil de,
Bebek yüzünü solduranlara kýzýyorum.
Ve ayrýca alýp götüren rüzgârlara

Kör oldu gidiþinle bahçemizdeki güller.
Kumrular intiharda, ýssýzlýðý sahipleniyor.
Hatýrlar mýsýn nasýl yanardý yaz geceleri?
Baygýn kokular yarýþýrken uykularýmýzla
Nasýl sürüklenirdi camdan cama perdeler!

Düþürmüþsün kaçarken ayakkabýnýn eþini.
Þimdi dedenin koynunda gözyaþý seli
Ah çocuk, neydi bu ani gidiþin sebebi
Bu düzeni, bu sessizliði yýkýþýn neydi?

Hala duruyor mu ellerindeki diken izi?
Keskin nefesi, bir kýrýk dal hüznü gülün, iþkencesi
Hala yanýyor mu canýn çocuk?
Aðlýyor musun hala?

Boþu boþuna sorguluyoruz kendimizi.
Kalýplaþmýþ yorumlar, hayali senaryolar…
Öyle bir oyun ki bu, anlamak mümkün deðil.
Hiçbir þey deðiþmedi yokluðunla
Eski tas ve yine bildiðin eski hamam

Hamam dedim de aklýma geldi birden.
Çaldýðýn güllerle kaçarken, seni hamamda saklayan
Avutan, korkunu yatýþtýran o hamamcý var ya
Çok deðil, birkaç gün sonra o da gitti ardýndan.
Ayakkabýnýn teki, karanfil saksýsýnýn dibindeydi.

Nasýl da geçti çarçabuk zaman nasýl!
Bugün çok uzaklarda,
Hiç karþýlaþmadýðýmýz biri gibisin.
Sanma ki unutuldu o uðursuz takvim
Hayýr, unutulmayacak elbette.
Unutmak, býrakýp gitmektir her þeyi.

Ah, o kýrmýzý gül! Hani hiç dokunamadýðýn
Kökten terk etti sen gibi bahçemizi.
Duydum ki; Cennet yaratmýþ üzerindeki tek daldan
Uzat ellerini al çocuk, hepsi senin
Dokun, dokunabildiðin kadar.

Sosyal Medyada Paylaşın: