SÜRGÜN VEREN SAYFALAR

Unutma demiþsin o þarkýyý, unutmamýþým meðer.
Hep mýrýldandým soluk sayfanda dolandýkça
Tutturamadým, kesildi sesim
Çünkü en çok senin dudaðýna yakýþýrdý.

Hayalse yaþadým dediðin gibi, düþse kurdum.
Gerçekse yüzleþtim bir tek senin için
Döktüm içimdekileri bir kitabýn sayfalarýný boþaltýr gibi
Sonra býraktým aksayan ressamýn tuvalinde
Meydan okusun, yeniden yeþersin diye resimlerde

Bir de yollar vardýr demiþsin meçhulün çizdiði
Yollar vardýr, meçhulün önümüze serdiði
Her yolcu kendi talihini dokurmuþ o tezgâhta
Kendi kaderini, kendi geleceðini, kendi gerçeðini

Ve yine her limana uðra demiþsin son satýrýnda
Ama demir atma.
Bütün kötülüklerin toplandýðý o basamakta
Demir atmak mümkün mü?

Bütün mutsuzluklar hatalardan doðarmýþ, anladým.
Ýstersen koþarak gelirmiþ kendi iradenle
Ýstemezsen emre amade karanlýklar
Boðarmýþ insaný kör karanlýkta

Ne denize düþen yaldýzýný yalnýzlýðýn
Ne de yaþayan efkârý umursadým.
Bir dizeye sarýlýp, bir þiire yenik düþerken
Aðlamayý unutsun istedim gözlerin
O sayfada takýlý kalýþým bundandýr.

Sararmýþ birer yapraktý sürgündeki düþler
Panzehiri kaleminden düþen incili öðüt
Derin bir hüzünle kuþatýldýðýnda yüreðim
Hemen o an, gönüllü ilacýma koþar
Söküp koparýrým içimdeki yaban sarmaþýklarý

(Ýnsanýn senin gibi dostu olmasý ne güzel…)

Karanfil mi istersin, zambak mý söyle!
Yasemin mi, gül mü türkümüzdeki gibi?
Ýlk þafak renklerinden umut mu dersem
Söyle! Kalbimin hangi odasýna gömeyim seni?

Sana gönderiyorum bütün çiçeklerimi.
Filizleri sürgün sayfamýzdan el sallarken,
Okuttuðun her satýr, yaþattýðýn her mutluluk adýna
Beklenmedik bir sürprizle çýkacakmýþ gibi karþýna.

Þuraya yazýyorum, þu son satýrýn altýna.
Bu da benden kapak olsun yalnýzlýklara
Yarýn bütün hüzünler öksüz kalacak.



Sosyal Medyada Paylaşın: