Bir sesle dönüp bakýyor odaya
“nereye”diyor cýlýz bir ses
Holde aðýr aksak vede aksaný kýrýk bir dil
Boþ gözleri duvara dayalý”ruhuna Fatiha”diyor
Dua okunuyor mýrýldanarak
“sahi en son ne zaman hastalandýn”
Beyaz gömleði deðiþmeyen
Anlamsýz soru havada kalýyor
Önceki ev, nerdeydi hatýrlamýyorum?
Sence de bu garip deðil mi?
Yaþamadý sekiz aylýktý oysa
Suçlumuyum!
“Hayýr” diyor baþka ses “takdir ilahi”
Giyilmemiþ patikler saf yün, alýyor bebeðinin ayak kokusunu
Sukut ediyor anne!
Her zamankinden daha fazla
Bir kendi kalmýþ odada
Gülümsüyor gülümseyen gözleri görünce
Yeniliyor sorusunu “suçlu muyum”?
Okþuyor baþýný sýcak bir el “hayýr deðilsin”
Ýnanmýyor…
Boðuluyor nefesi
“seni daha görmek istemiyorum”
Gözyaþý gözlerine doluþurken
Acele etsen iyi olur
Git hadi almasýnlar yerini !
Bebeðini son kez okþayarak
Yalan söylüyor
Üzülme diyor üzülme
“iyiyim merak etme” sadece kafam karýþýk biliyorsun
“Bir bebeðim daha olsun”
“Tamam “diyor saçlarýný okþayan ses
Ama ölüm/süz/geci olmasýn!
Sonraki seferimizde
“Olmasýn” diyor diðer yarýsý
Gözlerinde yaþlarý gizleyerek
Jale KESKÝN