Asrýn vurdumduymazlýðýndan. Çocuðundan evvel kiþinin haylazlýðýndan, Tepeden týrnaða kuþanýlan yalandan, Utanýyorum… Yaratýlanýn nanköründen, vefanýn cýlýzýndan, Er’in kývraðýndan… Kadýnýn cambazýndan Utanýyorum. Utanýyorum çocuðumdan, Çocuðumun doðacak çocuðundan… Fikrin çýkmazýnda söz bitiyor. Sözün bittiði yerde kýpkýzýl bir utanç baþlýyor... Ve hala utanmayý kusur sayanlardan ziyade, Bizi ancak, utanmayý meziyet görenler anlýyor… Oysaki utancýmýz... Utanýlacak gibi yaþamaktan deðil. Utanmayý unutan bir zamanda ömrü ifa ediyor olmaktan ibaret. Ki… Kimse bunu bilmiyor.
Celal Þahbaz (yorgunkalem) 26.02.2011 20:26:37 Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.