Bir þair oturmuþ içime.
Söyle ona kalksýn gitsin yüreðimin avuçlarýndan.
Esnerken bile rüzgar, diþlerime konuyor önce.
Sonra dilime deðiyor bakýþlarým.
Kimdir nedir bilmiyorum sýrtýma dokunan.
Ta baþýndan belliydi bu aþkýn takvim tutmazlýðý
Kime söylesem inanmazdý zaten
adýný bile unutmuþken seni sevdiðimi
sahibini yastýðýnda unutan
kaç uykuyum bir bilsen
bil/me
Elleri sinesinde bir çocuðun,
Bu masalda kesilmiþtir
Göbeðindeki bað.
Bu yüzdendir her iç çekiþte
Ölümleri içinden saymasý.