duygularýn rýhtýmýna diz çökmüþken eylül
aðustos ayazýnda
þerefine kadeh kaldýrmýþ gecenin
þafaðýnda gülümsüyor zemheri!
-Ve sen yaban çölü-
tökezler niceleri çocuklaþan umutlarýn
köhne kaldýrýmlarý süslerken güz güllerini
neþter yalamasý sol yanýmýn sýzýsý
kirpiðim battý gözlerime odaklaþtý habis urlar
kolay vazgeçmenin sýzýsý kýrdý zincirlerimden akan kan
dokunmasýn masum rüyalarýmýn uçurumlarýna
sigaramýn dumaný süzülürdü bir zamanlar anýlarda
kahpe bir kurþun sekerken çöl bulutunda
ya da; kulaç atmak var ya uçurmalara
//kendi yazgýmý siliyorum yýldýzlardan
ne sen varsýn aklýmda!
ne de; sevda yanýðý baþaklar//
-hadi uçurmaný uçurt çocuk umutlarýnda
Onlar hala masum kalan pembe yalanlar-
ýlýk muson dökülür dudak kývrýmýna
tuzlu þerbetin acýmtýrak tadý kavurur
senli olmayan yanlarýn þarampolüne
þerefine yelken açýyor gece yine
sarýp kayalardan
uçuruma…
uzaklaþmalýyým!
uzaklaþmalýyým nasýrlaþmýþ anýlardan
durma!
vur doktor neþterini
sol yaným zaten ölmüþ
sað yaným bereli
kurtar kirletilmemiþ umutlarý
korkak alýþtýrma elini
kavuþma vakti gelmiþse mutluluða
dokunma!
vur…vur…
soðuk…çok soðuk üþüyor her yaným
gözlerimde tonlarca aðýrlýk
usumda binlerce piþmanlýk
ve yalnýzlýk
soðuk duvarlar ayaklarýný basýyor üstüme
damarýmda dolaþan hayat suyu
yýkarken ruhumun kirini
senli anýlar týkýyor ak/yuvarlarýmý
ruhum kanat çýrpýyorken yanaklarýmda
pembe bir buse ile uyanýyor gözlerim
galiba ben,
hala…!.
yaþýyorum.
ah! eylül güneþinde parlayan yýldýz
acýtma artýk çarmýha gerilmiþ yaralarýmý
üþüyor gençliðim,
ki duvaðýmda kýr çiçekleri taçlanmýþken
vurma kýrbacýný düþlerimin sýrtýna
ölüm nikâh kýyýyor soðuk masasýnda
habis bir ur þahlanýyor þakaðýmda
sen yinede aldýrma
vur neþterini sol yanýma
ben, nisan’ýn geliniyim
-ölüm duvaðýmdýr-!
dokunma…