Hazan vurmuþ yapraklar gibi bir kýþ geçti ömrümden,
Erirken yanan mum gibi direneceðim sönmeden,
Kahpe kurþun hep vurdu yaralandým göðsümden !
Son kalkan tren gibi eksilmez dumaným tütünden...
Bir tutam yaðmur yaðsa söndürse yanan ateþi,
Gözlerinle dokun bana silerim ben herþeyi...
Unutma arkanda býraktýðýn yarým kalan hikayemizi!
Sende yaz bir kenara bana yaptýðýn ihaneti..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.