MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

AYRILIKLAR KENTİ
Nail Yavuz

AYRILIKLAR KENTİ



hüznü konuk etmiþtik yine
ayrýlýk tam karþýmdaydý
ayrýlýk dudaklarýnýn arasýndaydý
ki çoktan baþlamýþtý sonbahar rüzgarlarý
sensizliðe esen

birden,
ellerim / yitirdi ellerini

ýssýzlýðýmý daðýtan gözlerini
sürmene býçaðý kirpiklerini
karanfil kokan nefesini
ve kendini alýp yanýna
kýrýk dökük harflerle elveda dedin

bilmediðin bir kentin
hiç deðiþmeyen rüzgarlarýnda
unuttun her þeyi
ve terk ettiðin kenti

oysa,
gitmek savrulmaktýr
yok ettin beni kaçýþýnla

aðu içeriyor ayrýlýðýn
sürükleyip götürdün gülüþlerimi

ne kadar oldu bilmiyorum
yollarýný gurbet kesmiþ
zaman yaðýyor sensizlikte

kuþlarýn kanatlarý kýrýk
bulutlarýn rengi yok
þiirlerin tadý kaçýk
gerçeklerine döndü izmir akþamlarý

bu gidiþin baþlangýcý neydi
sonu belirsiz miydi..

aslýnda zamansýz bir ayrýlýktý
yokluðun olmasa beni ne öldürebilirdi
ki bu kadar acý vermezdi ölüm

gittiðin günden beri
dalgalarý yalnýz bir deniz
köpük köpük uykuda düþler
þaraba döndü üzümün tortusu
uzun uzun büyüdü içimdeki hasret
umudun gölgesi bile kalmadý
özlemekten yorgun düþtü

belki de eksiktir tuttuðum notlar
içimde bir þeyler kýrýk dökük
sahil evlerinde ki deniz gülüþünü özledi
yaðmur sildi ayak izlerimizi
kimsesiz akþamlar baþladý
yürüdüm güneþleri sensiz yýkýldým
hani denizin suyu çekilince
gelecektin yaðmurlarýnla
takvimdeki yapraklar yerinde sayýyor

uçurumlar mý derin
daðlar mý çok yüksek
hangi ihanetin küfü bulaþtý
hangi büyülü yaðmurlarda ýslandýn
kime ait düþlerin
dönmüyorsun hala
bu yalnýzlar kentine

takýlýr gözlerim uzaklara
dur hele yaz gelsin derim
barýþýrýz belki derim
derim de avuturum kendimi
bir mevsimin hatýrý için
üç mevsimin yalnýzlýðýný çekerim
kendimin bile duyamayacaðý
sessizlikte boðulurum

yaþamayý çekilir kýlan
bir þeyler olmalý yaþamda

çoðalan yýllarýn yorgunluðunda
kilitlediðin acýlarýmdý
acýlar ki umutlarýmýn hýrsýzý

keþkelerle dolu
bir ömrü tüketiyorum
yaþam artýðý yalnýzlýklarda

uykularýmý çiðniyorum esmer gecelerde
kaç kez üstüme gelse de ayrýlýklar

yolunu hala bekleyiþim neden
git gide derinleþiyor susuþlar
uzun bir yalnýzlýk doluyor aramýza

ne kadar yakýnýndayým uzaðýn
bilmiyorum
erteleme artýk geliþini
tutsaklýðýmýn bedeli
ödenmemeli bir ömürle

yoksa,
aykýrý bir zaman mýydý sorguladýðým
ne zaman seni düþünsem
bu kent’te yangýnlar çýkýyor
ne zaman siren sesi duysam
yangýn yeri yüreðim
kitabýn sayfalarýnda vardý bu yangýn
yok diyorsun
anlýyorum ama var biliyorsun
sevgilimiydi izmir sen mi izmir’din
belki de þýmartýlmýþ
yalanlardý yazdýklarým.

damýtýlýrken özlemlerim
dönmemiþtin hala geri
izmir hala sensiz uyanýyor
tuþlarýnda piyanolarýn
tellerinde kemanlarýn
yar diye sen çalýnýyorsun

bense her akþam
çamurlar yoðuruyorum
bu kentin gözyaþlarýndan.....

ýlgýn kokulu bir yaðmura baþlarken
kordon boyundaki gece de
bir kadýnýn yüzü yüzüme deðiyordu
iz düþümün çizilmiþti dudaklarýna
dudaklarýma anason lekesi bulaþmýþtý
sarhoþtum, yorgundum üstelik
içtikçe boþalan kadehlere
meltem doluyordu
adsýz iliþkiler öncesinde
dudaklarýný yalýyorlardý gece yosmalarý
bense seni düþünüyordum
dudaklarýnda soluklandýðým
o ýlýk öpüþünü
ve doyumsuz birlikteliðimizi

aslýnda gurbet hep olacaktýr
bitmeyince bu gidiþ geliþler
yeter ki sevgiler bitmesin

bir kum saatlik zamanda
bir þiir çýkartmasýydý
cüzdanýmda sakladýðým resmin
yaðmala yüreðimi
ben yalnýzlýðýným

þimdi,
bir þiþe rüzgar içip
baþýmý omzuna koymak varken
küflenmiþ karanlýklarda sabahlýyorum
ayaz esiyor acýlarýmý kanatýrcasýna
ayrýlýklar yontuyor ömrümü
yalnýzlýklarýmýn ardýna gizlenmiþ
yüreðim çýðlýðým kan

sen düþüp de boðulduðum su deðil misin
ellerinle hazýrlamamýþ mýydýn en tatlýsýný zehrin
umutsuzluklarý tutuþtururken ellerime
acýlara bilenen hançer yakýþmýþtý sýrtýma

bitti su da yürüme denemelerim
yaralarýmý kendi ellerimle dikiyorum
rendelenmiþ un ufak olmuþ
kayýplarýn içinde yaralýyým
bil ki keþmekeþ yaþamdayým
fýrtýnalarda ýslanýp üþüyorum

uzun öyküler istemiyorum
koþup giden yýllarda boþuna yorma beni
umut kýrgýn
küfür gibi sýzýlar var içimde
söz dinlemiyor yaþamak
silahlanmýþ anýlar basýyor gecelerimi

saklý tuttuðum belki de çaresizliðimdir
gözlerimin altýndaki siyahlarda
acýlarýmýn tenhalýðýný biriktiriyorum

yitik dostluklarýn kavþaðýnda
az buçuk tutunmak istemiþtim yüreðine
yetmedi iþte
kýrýldým dallarýnda

yaðmur muydu yaðan
yoksa yýllar mý
yalnýzlýklarýn toplamý kaçtý
bilmiyorum
yine de sen
en büyük rakamý bana ayýr
zaten yalnýzdý yalnýzlýk
o ben oluyordum
o kent ben oluyordum

tüm sevinçlerim senin yaþýnda
yurt bilirim sýcak yüreðini
yalnýzlýkla uzlaþamadým
giyin yaðmurlarý gel artýk bana
düþleri bozulmadan çiçeklerin

bütün ellerimi sana uzatýyorum
geliyorum desen
bir solukluk vaktim var desen
beklemez miyim seni
kaybettiðim yerde
gelecekten ötesi yok
getir bana geleceði
gözlerimde bir tutam umut
bekliyorum seni

gelirsen,

en uzak tutkularýný

acýlarla yoðrulmuþ özlemlerini getir

gelirsen, ki gel

gelirken kendini getir

gel ki,

sevinç yaþlarýmý akýtayým omzuna

solmayan karanfiller açsýn

gel ki,

bir þiir daha hüzünle bitmesin

NAÝL YAVUZ
Ýzmir, 2003

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.