Yine elimde kalem ve yine kalemin hýrçýnlýðýna maruz tertemiz beyaz sayfa,
Ýçimdeki sözleri kaðýda geçerken neden anlamaz bizim tayfa,
Karabulut gibi akýtýyorum sözlerimi sevgiliye, silahý kafama dayamýþ bir mafya.
Nefret dolu gözlerden kaçarken ne zaman ulaþacaðým mutluluða ?
Karanlýða sýðýnýp aydýnlýða meydan okurken gözlerim,
Akýtýr gözlerim yaþlarý eksilmez yediðim darbelere sözlerim.
Güneþ yakýyor artýk bendeki seni, pencere kenarýnda yolunu gözlerim,
Elvedayla son buldu þiirlerimdeki son cümlelerim...
Bir dala tutunup kalkacaðýmý sandým tuttuðum daldaki dikenleri görmeden,
Terk edilmek zor bir þey, sevgiye muhtaç bu beden.
Son bir kez gözlerimle gözlerine dokunmak istiyorum gel artýk bu beden ölmeden..
Çerçevemdeki son resminide koysunlar ölü kalbimi kabrime gömmeden...!
Kendi çýðlýðýma dayanamaz oldu artýk kulaklarým...!
Kabir azabý deðil bu sensizliðe feryadým,
Uzun yýllar geçsede senden vazgeçmez rüyalarým,
Ýlk bahar gelmedi Sonbahardý erbabým...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.