Ömür törpüsünden geçiyorum,
Dipsiz uçurumlara açýlýyor tüm kapýlar,
Nefes almak can yakýyor,
Üþüyor yüreðim, dudaklarým titriyor,
Aldýrma; boþ ver deðmez diyorum.
Yanlýþlarýn gölgesinden kaçayým derken,
Ayaðým takýlýp tökezliyorum.
Dinmeyen acýlar kýymýk olup batýyor avuçlarýma,
Sýðýnacak bir kuytu arýyorum,
Öylece nefessiz kalmak istiyorum,
Yorgunluk akýyor gözlerimden,
Soðuk bir hücrede sana tutukluyum,
Mahkûmiyetinden kaçýþ yolu arýyorum.
Müptelan olmak canýmý acýtýyor,
Yalnýzlýðýn koynunda senli kâbuslarý uyutuyorum,
Sol yaným arsýzlýðýna yenik düþse de,
Periþanlýðýma isyan edip, alýp baþýmý gitsem diyorum.
Kimselerin bilmediði, bilinmedik yerlere,
Yaþadýðýmý kimseler bilmese,
Dimaðýmý silip, geçmiþin defterini dürmeliyim,
Karýþmalýyým faili meçhule,
Adým karakollarda kayýp diye geçmeli.
Hadi ne duruyorsun diye düþünürken,
Karanlýðýn içinden uzanan o eli,
Gözlerinde ki, güneþi kýskandýran sýcaklýðý görüyor,
Esmer gülüþlerinde kayýp oluyorum.
Yüreðim yerinden çýkacak kadar ritimli,
Ürküyorum! Ne kadar dirayetli olmaya çalýþsam da,
Dizlerimin baðý çözülüyor adým atmaya korkuyorum.
Hani derler ya; aþklar tesadüfleri sever,
Sahi yaþadýklarýmýz tesadüf müydü?
Yoksa kaderin bir oyunu muydu,
Bu oyunda baþrol senin, ben de figüran,
Baþlatan sen, son noktayý koyan bendim,
Sensiz yaþamak ölümün diðer adýydý.
Ey vefasý eksik; içime akýttýðým gözyaþlarýyla,
Bana; hayata dair çok þey öðrettin.
Meðer hiç kimse vazgeçilmez deðilmiþ,
Güç olsa da bunu çok iyi öðrendim,
Ben de kalan son deðerini biçiyorum,
Üzgünüm, ama sen de artýk herkes gibisin...
ASMEROZ-62
GÜLÞEN POLAT
21.2.2011/ BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.