Bakýþlarýnda dondu kirpiðimden akan can suyum
Ellerim boþ kalmýþ çerçevenin kýrýk camýnda asýlý kaldý
Yüreðim hiç olmadýk bir anda
Aralanmýþ kapýný çaldý
Ah gitme kal desen
Ama deme/sen…
Sonbahar akþamýndan kalma bir hüzün saklý
Dudaklarýmda titrek bir þiir, henüz adýný koyamadýðým
Baþýný yazýp da sonunu bulamadýðým
Satýr baþlarýnda an be an seni aradýðým
Tümcelerimde kaybolan
Ýki satýrlýk bir þiirsin
Henüz adýný koyamadýðým…
Susarak özlüyorum seni
Maviler içinde sana geldim
Ah bir kal desen
En zifiri gecelerde ýþýðýn olurdum
Bir þarkýnýn naðmesi
Yýpranmýþ bir hayatýn gerçeði olurdum
Vazonda açan bir gülün
Sonbaharda hazanýn, ilkbaharda cananýn
Buðulu camlarýn ardýnda yitirilmiþ bir umudun
Soluksuz nefesin olurdum
Ah bir kal desen
Ama deme/sen…
Ben bu hayattan çok yoruldum…
Yaðmurlu sokaklarda adým baþý seni arýyorum
Gözlerimden akan her bir damla yaþý
Yaðmurla beraber þu kahrolasý kaldýrýmlara atýyorum
Parlamýyor artýk eskisi gibi yýldýzým
Doðmuyor hiç güneþim
Isýtmýyor hiçbir güneþ senin gibi
Hiç bir þey acýtmadý senin kadar yüreðimi
Bir adým kadar yakýnken sana
Ah bir kal desen
Ama deme/sen…
Deme/sen…
Birgül Afþin