/Beni Sol omzundan geçen Iþýk huzmesi sanma sevgilim…/
Beni Yollarýn gölgelere göz kýrpan asfalt kýrýklarýnda Kimsenin görmediði dikenli otlarýn tek tanýdýk yüzü Ve toprak ananýn ufalandýkça büyüdüðü ellerinden Öpen Öpen… Rüzgâr san…
Ki Tüm aðaçlarýn gövdelerinde kabuðum! Kozayým kelebeklere týrtýl týrtýl!... Bir iç nefesim yokluðun en iðne ucundan…
San beni sevgilim Çok hafif yazan bir kalemin mürekkebinden iç gömleðim Rengi mütemadiyen seni çalan Hep ‘mi’den baþlayan sebepsizce…
Düþün ki Az önce Yanýndan geçtiðin çocuðun daðýnýk saçlarý bendim. Bakýþýna takýlan daldaki güvercindim. Uzaktan sesini duyduðun tren düdüðünde bile Sana seslendim. Ýnsan onuru davanla okuyup Masaya býraktýðýn gazetenin kupürüydüm belki de…
’Sevgilim’ Adýnýn yerine Bir türlü dilimin koyamadýðý bu kelime;
Çiçek desem tohumu yok Çocuk desem yaþý hiç büyümemiþ Bahçe desem üstünde bitenden habersiz Renk desem sanki ýþýk yüzü görmemiþ Emek desem terini tatmamýþ gözleri...
Doymuyorsa gönlün özlemi Kývrýlsa da kirpiðine
Sevdalýmsýn...
bundan böyle...
ezgi ç. 21.02.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
sarı yapraklar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.