BİR ŞEY VARDI

Kýþýn daha da grileþirdi sanki
Yoksul sokaðýmýzýn yollarýna dizili taþlar
Dýþarýda ýslýk çaldýðýnda serin rüzgâr
Yerimi alýrdým sýcacýk sobanýn arkasýnda
Çocukluðumun uzun kýþ gecelerinde
Kimi kestane piþer
Kimi de çay demlenirdi o sobanýn üstünde
Ve ben
Yanan sobanýn çýtýrtýsýnda
Taa yüreðimi ýsýtan sýcaklýðýnda
Çok severdim
Dergilerimi ve çizgi romanlarýmý okumayý
Yaný baþýnda
Okumaktan öte, her sayfayý çeviriþimde
Yaþardým tüm serüvenleri bende
Bilmiyorum
O dergilere, kitaplara
Yansýyor muydu hüzün hissi
Ama
Abdi Ýpekçi vurulduðundan beri
Daha bir eksik
Daha bir yarým kalmýþtý Milliyet Çocuk Dergisi
Yine de
Bir þey vardý tarif edemediðim
Öyle bir þey ki hüzün ve korkulardan arýndýran
Ýçime huzur veren
Çocukluk muydu yoksa bilemem
Televizyonumuz siyah beyaz, hem de tek kanalken
Bir þey vardý dünyamýzý rengârenk eden
Belki de bize kol kanat geren
Ana babamýzýn varlýðýydý sanýrým
Yoksa çocukken küçücük yüreklerimize
Koskoca bir dünyayý sýðdýrdýn da
Bizler büyüdükçe o dünyamý küçüldü Tanrým…


Gürsel ÝLERÝ


Sosyal Medyada Paylaşın: