Akþam rüzgarýna hazýr perdeyi arala;
camýn açýk, uykun kaçýk olsun.
sonra ben, pencerenden içeri sýzýnca;
yolumuz açýk, sonumuz kaçýk olsun.
sessis sessiz gülelim önce ve acemice.
kimse bilmeden aþka koyulalým.
ilkkez nefesimiz kesilince tende ki pembe..
ten çiçeklerinin yapraklarýyla doyalým.
ikinci defa önsöz demleyelim yine önce gülelim.
bu bitmelerin toplamý olsun baþlangýç.
en küçük parçamýzda gezinelim, sonra seviþelim;
bakalým bu aþk bizden de mi kaçýk.
sabahý görmeden öyleki rüzgar dinerken...
aramýzda bir sokak biraz uzak!
elimizde sýkarýz aþký tabiki senden benden..
baþka ellerde eldiven,
bizimkimkisi bildiðin tenden;
tutarýz da tutar,
susarýz da susarýz.
kýskanýrlar da kýskanýr,
söverler de söverler.
Biz hep aþkýn geceye gölgesinde...