Ve bir yalnýzlýk þarkýsý söylerdim sevdiklerime Ýçimde neyin, nereye gittiðini bilmediðim. Ürperti yayýlýr kalabalýklar arasýndan Yalnýzlýklar cennetine… Geceye inat kokar yataðýmýn baþucunda… Yazmaya kýyamadýðým beyaz kaðýtlar Üzerinde karalanmýþ izler… Kalemimin ucundan çýkacaklarý Tek bir kelimeye sýðdýramam Kocaman sýfýrlarý… Sonralarý anladým Dile getiremediklerim, Gece ay ýþýðý altýnda Güneþe hasret bedenim Yýldýzlarý tutmak ister. Boðazýma düðümlenen hýçkýrýklar Ne kadar ürkütücü gelir bana Beynimi kemiren noktalar Sadece bir sese hasret Bedenim kalýyor özüme Bir yastýkta kocamýþ iki insan Sýðýnýr gölgem emeðimin peþine…
(25 Nisan 2004) Ý s t a n b u l Sosyal Medyada Paylaşın:
kelebek çocuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.