Süreyya-67

BENÝ BEN

Ben senin vücûdunu sevdim.
Sevdim! ... gözlerinde parlayan enerjini
Ve, O sevimli içten
Ýnsânlarý etkileyen sözlerini...
Gülüþünü sevdim. Ýçimde hissettim
O ulaþýlmamýþ unutulmuþ duygularý
Sonra kalktým. Seni kendimi
Herkesi sevdim.
Aslýnda ben de olmayan yoktu
Ama bir gülüþ ki aldý beni götürdü
Geçmiþimi unutturdu
Geleceðimi sildi
Maviydi pabuçlarýn
Çiçekli yeþil þalvarýn
Bir baþ örtün vardý
Kýrmýzý beyazdan
Rengini þehitlerimizin
Kanýndan almýþtý. Sarýydý gömleðin
Beni aþýyordu bu renkler
Gökkuþaðý renkleri
Ben toprakta yaþýyordum
Sen gökyüzünde…
Benim gözümde;
Bir gökkuþaðý kadar parlak
Ve güneþle ýsýtýverirdin
Etrafýna ýþýklar saçarak
Çevrendekilere mutluluk saçar
Sevgi aþýlardýn
Saygý ve hoþgörü yüreðindeydi
Ýçindeydi bütün güzelliklerin
Sen Magrib-i Süreyya’ydýn
Yedi kandîlli Süreyya
Sen herkesi anlar
Kimsenin seni anlamadýðýný söylerdin
Ben seni anlardým aslýnda
Ýçten içe üzülürdüm
Sana…Yâni kendime
Ulaþamamanýn burukluðunu yaþardým
Uçun kuþlar…O derin masmavi bulutlara
Uçun kelebekler…Renklensin çiçekler
Hayâtý yaþamaya bakýn insânlar…


Sosyal Medyada Paylaşın: