TÜKENDİM...

Hep el sallayan oldum,tuzlu ayrýlýklarda.
Ne selam geldi ne de kara trenlerden beklenen canlar.
Acý, sineye ekmek buðusu gibi dost ve lezzetli...
Kavuþmalar bir kýrlangýcýn ömründe saklý...
Gönül, yýllarýn hesabýný sabýr balý ile yudumladý,
Acý acý yutkunarak sineye...
Gel demelerin sesi dermansýz þimdi.
Gözlerimin ýþýðý, güneþe küs artýk.


Kayýplardaki sevdalarý aramakla tükendi ömür.
Ve ardýmda bir yýðýn aðýt, sessiz hýçkýrýklarda.
Ulu daðlar düþman, geçitsiz, merhametsiz...
Kanayan yüreðime hangi merhem derman,
Sana susuzluðuma hangi nehir hayattýr þimdi?


Duysan, duysan ve bir ses versen...
Her þey kanýyor yüreðimde...
Türküler yanýyor, güller soluyor...
Þiirler kan dizelerinde serpiliyor...
ve yetsin bu ayrýlýklar...
Tükendim, duy feryadýmý...
Beni sessiz ölümlere terk etme...


Ben Züleyha’nýn çýðlýðý, Leyla’nýn çaresizliyiyim.
Esarettedir bu kalp canda prangasýz…
Bir selamýn beraatimdir anla !
kelimeler çaresiz halimi arz etmede,
Hasret semada ahh! oldu asýldý...
Anlasana , sana susuz can vermedeyim...
Susuyorum bil,tüm harfleri dilimden silerek...
Susuyorum...susuyorum...ve ölüyorum…



remzihan

Sosyal Medyada Paylaşın: