Ve
Utanır Gam Bile Artık…
Ayrý düþtü gönül güller gülünden,
Aldýðým her nefes bin çile artýk…
Görmüyor gözlerim hicran külünden,
Bir ýþýk beklemek nafile artýk…
Tükendi muhabbet kuþunun soyu,
Yalnýzlýk kaderim bir ömür boyu.
Yurt oldu gönlüme garipler koyu,
Uðramaz saadet sahile artýk…
Ne gelip halimi soran oluyor,
Ne gönül yaramý saran oluyor.
Ne candan güldüðüm bir an oluyor,
Kalmýþým baþ baþa ah ile artýk…
O yâri görmeyen gözü neyleyim,
Mutluluk girmeyen özü neyleyim.
Kalbine varmayan sözü neyleyim,
Yoktur ihtiyacým bir dile artýk…
Çöktükçe üstüme günbegün hüzün,
Geceye özendi rengi gündüzün.
Gördükçe þeklini bendeki yüzün,
Utanýr kendinden gam bile artýk…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.