KOCA BİR ŞEHRİ YAKTIM
bir sokaktan geçtim. Iþýklarýnda,
yarýný olmayan evlerin rüzgarýndaki tozu yuttum.
Eski sevgilerimin köþe baþlarý;
tutuk, puslu bakýþlarýnda evvelin ..
bir var imiþ, bir yok imiþ dostlarým...
Suskunluðun izi kalmýþ
kýrýk dökük kaldýrýmlarda ezdiðim izmaritlerin.
Bir saðýr adý ki sorma gitsin,
kaç yýlýný tükettiðim
ama çok az þeyini hatýrladýðým bu þehrin...
belki hatýralar;
çýlgýn fýrtýnalarýnda mendirekten aþan dalgalar kadar hýrçýn
belkide aklýmda tek bir nokta kadar , insan bakýþlarý ve silüetler...
resimlerinde buhar, susuzlukta nem gibiydi
çok eskidendi ama sanki dünmüþ gibi yakýn
camý isten kararmýþ eski bir fener kadar aydýnlýk
mahcup yanaklardaki kýrmýzýlýk,
ýsýrgan bakýþlardaki kahverengiyi hapsediyor.
ve tutkun bir þehrin adý çiseliyor...evvelimde
ýslanýyor ellerim, anýlar diz boyu selde
bir saðýr adý ki sorma gitsin
Koca bir þehri yaktým, bir daha dönmemek üzere
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.