NEDEN

Halkalanan Sulara, eðilen yeþil dallar,
Çifte kumrular gibi, bir sýrrý mý fýsýldar.
O yumuþak ellerinle , topladýðýn çiçekler,
Bu karanlýk sularda ,belki yýkanmak ister.

Ýþte sabah oluyor, gök kalbine elerken,
Bir ýþýk ayrýldý ,yýldýzlar küme’sinden.
Bulutlar sessiz sessiz,aðlýyorken hüzünden,
Eski bir þarký döküldü, rüzgarlarýn sesinden.

Neden erken daðýttý, ecel sýrma saçýný,
Ve seninle süsledi, bu daðýn yamacýný.
Kalk artýk saçlarýmýz, yýldýzlarla öpüþsün,
Akþamýn damla , damla, yok olduðu bu yerde.

Seni her an anarken, inan içim yanýyor,
Senin sevdiðin gölde, serçeler yýkanýyor.
Dermaným kalmamýþ ,halime gülmek için,
Bir bahane aradým , bu sabah ölmek için.

N.Gökhan SONSEL

Sosyal Medyada Paylaşın: