ÇOCUKLAR AĞLAMASIN

Kiminin anasý yok, kiminin babasý yok,
Kimi köprü altýnda, giyecek abasý yok.
Kimi çocuk yurdunda, bir çatýnýn altýnda,
Karýnlarý doysa da, sevecek kimsesi yok.

Ne olur ki onlarý, bazen ziyaret etsek,
Küçücük bir hediye, sevgimizle götürsek.
Çocuk sevgiyle büyür, kendimizden bilelim,
Ýçimizde sýmsýcak, sevgiyi götürelim.

Niçin geldi dünyaya, onlar mý istemiþti,
Sanki doðurun diye, telgraf mý çekmiþti.
Çocuk daima masum, kimden doðarsa doðsun,
Sevgimizi paylaþalým, çocuklar aðlamasýn.

Toplumun hatasýný, niçin bunlar çekecek,
Sokaklarda binlercesi, yok olup da gidecek.
Uzatalým çocuklara, tertemiz elimizi,
Kurtaralým bu hayattan, sunarak sevgimizi.

Ýstiyor mu sanýrsýn, kötü insan olmayý,
Her gün tiner koklayýp, toplumdan dýþlanmayý.
Ne olur ki bir parça, aþýmýzý paylaþsak,
Okutsak adam etsek, baþýmýza taç yapsak.

Hem insanlýk görevi, hem dinlerin gereði,
Bir kere bir dinleyin, bu onlarýn dileði.
Açlýk sefalet zulüm, kaderleri olmasýn,
Aðlamasýn çocuklar… Çocuklar aðlamasýn.


N.Gökhan SONSEL

Sosyal Medyada Paylaşın: