hüznün koyaklarýný
mesken bellemiþ ömrüm
duyuyor musun !
puslu bir yalnýzlýk esniyor
vuslatýn yamalý narasýnda
serçenin gözlerine astým nabzýmý
teyelledim ruhumun gazellerini efkârýma
bir de
bir de sessizliðini karýp sancýlarýma
göðünün rahlesine serdim kýraç topraðýmý
özlemin ummanýna soyunurken katrem
þehrimin zifiri þavkýna abandý yüreðim
sonra
köþe baþý gölgelerinin
tavan arasý ayazýna kahýrlandý
direnci kýrýlmýþ ufkumun infiali
ensemde iþgalinin göçebe yalnýzlýðý
ýskalanmýþ düþler satar an!
korkularýmýn nihavent satýrlarý
konuþlanýrken öznesi firari hayallerime
tekil yokuþlarýn çoðul iniþini sýrtlandý
hüznümün kamburu
ýsmarlama sýzýlar kanattý
lügatimde göveren usumun nevbaharýný
ve …
Eyüb’ün sabrýyla seviþirken telaþým
bir ney üfledi mayalanmamýþ umudumun
hýçkýrýða baðdaþ kurmuþ iklimine
sen
gergefine çivilenmiþ ninnileri asaným!
þimdi
genzime sardýðýn saðanaðý uyutuyor
gönül dergâhýmýn faili meçhul menzili…
10.02.2011
Mehtap Altan