LUTFEDİP TE AFFET

Bir damlacýk yaðmura özlemim kaldý,
Yaðmurum gözlerimde her daim,
Ötelerde býraktým keþkeleri kapýndayým,
Lutfedip gözyaþýmý dindiriver
Ezelden beridir sana müptelayým.
Suçum büyük,boynum ezik,nicedir azaplarda ruhum,
Sensizliðe müebbet hükmü versen de
Senden beratýmý istiyorum.
Harabe gönlüm yangýn yeri ,
Figan içinde bekler keremini,
Baþý dumanlý daðlar çektiðim acýlara aðlar
Ben miyim bunca huzursuzluða,yüzündeki çizgilere ,
Gözündeki yaþlara sebep,
Ey yaþama sebebim olan kadýn
Gelsin kereminden hayat damlacýklarý dolaþsýn damarlarýmda,
Lutfedip te affet.
Sen beni yalnýzlýklarýmla býrakýp gidebilirsin,
Bu aþký maziye gömüp üzerine sünger de çekersin ama,
Beni yakan gözlerden yaþ süzülüyorken yanaklarýna ,
Söylesene yüreðinden nasýl çýkaracak,
Beyninden nasýl sileceksin
Benden uzaklara gidecekmiþsin görmeyesin diye,
Gönlüme girmiþsin bir kere gözden ýrak olsan ne olur
Yoksulum hiçbir þeyim yok,
Çünkü sen benim herþeyimdin.
Kimsesizliði bilemezsin,,
Bilseydin eðer kimsesiz býrakmaz,kimsem olurdun
Gidiþinle yüreðime rüzgar ektiðini sanýyorsun,
Ben ne hortumlar gördüm bilmiyorsun,
Dipsiz þarampole rüzgar ekiyorsun
Fýrtýna biçeceðini unutuyorsun
Geceyle batýp sabahla yeniden açan güneþin anlamýný bilemediðinden
Sana olan sevdamý hayal bile edemezsin.
Hiç olmazsa kapý aralýðýndan þimþek gibi çak,
Yüzünü göreyim de o dehlizdeki ateþten yüzlerce mum uyandýrayým.
Ne acýlara gebe musallaya serilmiþ kalan ömrüm,
Aðlayan yüreðim bilir.
Merhamet et,intizarýma bir kerem kýl
Ümranlara taþsýn boynu bükük sevdam,
Gülsün yüzümüz.

Mehmet Zafer

Sosyal Medyada Paylaşın: