Geçtiðim tüm vagonlar
Gözlerini býrakýyor saçlarýma
Hangi pencereye baksam
Bensizlik…
Sonra sesler patlýyor kulaklarýmda
Ve yýðýnla sevda korkusu
Giydiriliyor ayaklarýma,
Ýçimde sokak çocuklarýndan kalma baharlar
Unutulmuþ ellerimin hükmünde
Ýki dudak arasý bir duvar..
Ansýzýn çöküyorum
Benzi soluk koltuklardan birine,
Yorgun bir telaþýn teri birikiyor alnýmda
Sesler çoðalýyor gitgide…
Derken
Tüm acemiliðimi daðýtýyorum biletsizlere
"Bir þehri özlemek" nedir bilir misin..?
Yanýma yaklaþýyor kondüktör
Ve kimliðimi soruyor,
Ne tuhaf! Bulamýyorum
Avuçlarýnda unutmuþ olmalýyým..
Kaçak bir tebessüm yerleþtirip yüzüme
Kovuluyorum cennetinden
Velhasýl
Ýsmim akýp gidiyor ceplerinden.
Ve yine akþam
Yine sefil bir acizlikte dokunuyorum günbatýmýna,
Üzülme Baba
Raylarda ezilen, düþlerimiz deðil
Sadece saklambaç oynuyoruz þiirle…
Mine Gültepe