Dökülse düşlerim ellerime

Gri bir hoþçakal yarý karanlýk.
Bir yüzünde suçluluk;
Diðerinde habersiz bir çocuk.
Dökülse rüzgar yaðmur gibi ellerime;
Donsa sözler dökülse ellerime...

Kýrýk bir cam resmediyor bir parca hayat;
Rüzgara sesleniyor göklere uzanmýþ bir aðaç;
Soluk siyah bir hoþçakal...
Dökülse ellerime kar tanesi gibi piþmanlýklarým;
Donsa sözler dökülse ellerime....

Yollar hep sonsuza açýlýyor.
Bir kardan adam eriyor,
Matlaþýyor bir deftere çizilmiþ gül ve kalp;
Soluk siyah bir hoþçakal dönüþü olmayan.
Dökülse yýldýzlar ellerime;
Donsa güneþ kül taneleri gibi dökülse ellerime...

Sonu gelmeyecek bir tekrarda hoþçakal.
Her hoþçakalda soðuklaþan renkler.
Bulutlar fýsýldýyor anlamsýz dualarý.
Son perdesinde gerçeðin, dudaklarým dudaklarýna deðmeden hoþçakal.
Dökülse ellerime tüm geçmiþim;
Dökülse düþlerim ellerime...


Sosyal Medyada Paylaşın: