Gönlümdeki Leyla
Bir deli rüzgâr esti gönlüme od atarak
Periþan etti halim aþa aðu katarak
Kanatan dikenleri bir çýkýp bir batarak
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldý ne de çöl.
Uzaklarda arayýp macerayý severdi
Hayallere aldanýp hiç olmazý överdi
Kaybolunca serapý dizlerini döverdi
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldý ne de çöl.
Hayýrlardan kaçardý þerleri hiç bilmezdi
Atýný daða sürer doðru bir þey görmezdi
Atardý mendilleri gözyaþlarým silmezdi
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldý ne de çöl.
Hasretin biter diye güllerden fal tutardým
Sensiz kara bedeni bir kuruþa satardým
Kaktüs çiçeklerinin üzerinde öterdim
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldý ne de çöl.
Çekiç keser iþlemez elmastan sert yapýsý
Vurulmakla bir türlü açýlmaz ki kapýsý
Ulaþmak istiyorum karanlýkta tapusu
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldý ne de çöl.
22.01.2011
Ahmet Çelik
Ceyhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.