Kaderi kederden sıyırmak gülümsemektir

Kaderi kederden sýyýrmak gülümsemektir

Aslýnda hepimiz ayný kaderi yaþayan farklý gözleriz
Gözlerimiz sadece rengiyle benzeþiyor
Ayný eller içinde terliyor bedenlerimiz
Ayný düþlerin farklý uyanýþlarýyla farklýlaþýyoruz
Kötülükten çýkýyor tüm iyilikler
Tüm sevdalar hasrete dayanýyor
Kavuþmak için ayrýlýklar þart oluyor
Oysa kaderin kederle birleþimi nokta günahýmýz oluyor
Gece nöbetleri, gündüzün gözyaþlarý, çýðlýk tutmuþ dudaklar
Kuyulardan çýkma sularda durulanýyor bedenimiz
Aydýnlýklar arýyoruz kirli yüzümüze sürmek için
Güneþ bile karanlýktan doðuyor
Her acý kendi içinde ürüyor
Aþk bile bir bakýþta büyüyor
Yetinmekten uzaklaþýp
Uzatabildikçe uzatýyoruz dilediklerimizin dilekçesini
Kýsacýk ömrümüzü ebedi sayýp
Ölümü görünce korkuyoruz
Adaleti kaderden,
Derdimizi kederden belleyip susuyoruz
Ömür yarýsýna gelmeden býkkýn bakýþlarýmýzla yaþýyoruz
Ne yapsak olmuyor, düþlerimiz kuruyor…
Çünkü insan her defasýnda kaderi kederden sayýyor
Ama bilmeliler ki
Kaderi kederden sýyýranlar gülümsüyor
Sosyal Medyada Paylaşın: