ne güzel hazýrlamýþtým kendimi bu defa son demiþtim vaatsiz sözler vermiþtim kendime ne güzel baþlamýþtý gün güneþ beným için doðmuþ kuþlar benim için uçmuþtu sevdiðim þarkýlar çalýyordu radyoda yine isyanlardaydý gönlüm yine üzgün yine kederli karýþýk bir melankoli son gündü bu sevdiðim dostlar usul usul yanýmdaydý bitmek bilmiyordu masada raký sönmek istemiyordu sigaram yerlerde izmarit , kadehlerde hüzün ölümü bekliyordum kapýda elimde deste deste karanfil soðuk bedenimi sarmýþtý dostlar mutsuzdu halimden tedirgindiler hepsinde acý bir tebessüm kalplerinde benim bile anlamadýðým keder göreceksin demiþtim sana hazýrlýksýz yakalayamazsýn beni ey ölüm ben hazýrdým ,sen isteksiz son sigaramda küller sen yine ayný yerde bekliyordum oysa ben seni ey ölüm bekliyordum
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet.yasin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.