Beni affet çocukluğum

Beni affet çocukluðum
Ellerime býraktýðýn gençliðimi kaybettim
Bir þansým daha olsa aldanmazdým belki de
Yarýnýn bugünüme gülümseyen yüzüne
Denizler kadar engindi umutlarým
Bir o kadarda hayallerim vardý
Martýlarýn kanatlarýna takýlan
Limanlar dolusu vaatlerin þehvetinde kaldý
Ellerime býraktýðýn yumuþak nasihatlerin
Yukardan aþaðý indiðim hayatým
Çýkmaz sokak arasýnda kalýnca anladým
Anladým ki yaþamak ince bir çizgide cambazlýkmýþ
Tutunamadým düþtüm kalp atýþlarýmdan aþaðý
Baðýþlasýn beni körebe dostlarým
Yakalayamadýðým onlar deðilmiþ meðer
Açtýðým misket çukurlarýndan çýkarým sandým
Nerden bilirdim o çukurlar dipsiz kuyularýmmýþ
Annemin baðýrýþlarýný özler oldum
Sadece oymuþ sýrtýmdaki izleri okþayan
Ve babammýþ beni her zor anýmda kollayan
Elleri demirden ve çelik gövdeli olan kadermiþ
Bense onu iyi niyetli polyana sanmýþtým
Aldandým
Affet beni çocukluðum
Bahçemde býraktýðým tahtadan oyuncaklarý kollayamadým
Kumdan yaptýðým kaleler yýkýldý
Sarhoþken unuturum sandým seni
Meðer her kadehte seni çýldýrasýya anmýþým
Anlayamadým

Sosyal Medyada Paylaşın: