Yokluğun yalnız bir orman
Aklým ayrýlmýþ gövdemden
Týpký kökünden ayrý bir aðaç gibi
Kurumaya terk edilmiþ düþlerim
Biliyorum
Yaðmur gibi yaðacak mutluluk
Bir yerlerden beyaz bulutlar gökyüzümü kaplayacak
Rüzgâr okþayacak aðrýyan umut sancýlarýmý
Ama korkuyorum
Ya gövdemden sýyrýlýp giderse yaðmur damlalarý
Ya tutamazsam hayatýn ellerinden
Ya sen sevdiðim
Ansýzýn kopan bu fýrtýna koparýrsa seni gönlümün dalýndan
Savrulursam bensiz ve oradan oraya
O zaman neyleyim bu kelebekleri
Üstüne damlamayan bu mutluluðu neyleyim
Bir ormanda sensiz kalabalýðý neyleyim
Bilmez misin bu gidiþin mevsimlerin en beteri
En donduran hasret rüzgârlarý sensizliðin ertesi
Senin yokluðunda üþüþür baþýma aðaç kýranlar
Gel etme koyma beni bir baþýma
Beni sensiz dallarýmý çiçeksiz býrakma
Koparma umudumu dalýndan
Savurma mutluluklarýmý
Seyretme bir ormanýn en kuru en yalnýz çýnarýný
Koy beni çöllerine
Yaðmur yaðmaz, iklim deðiþmez olsun
Güneþ yaksýn gövdemi
Yeter ki hasretin yangýn yerine döndürmesin gönlümü
Býrak filiz versin sevdam
Gülüþünde açan gökkuþaðý gövdemde uyusun
Adýnda açan renkler dünyamý boydan boya boyasýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.