içimizde sonsuz bir hýçkýrýk. yaþadýðýmýzýn farkýndamýyýz, önümüzde yol var, uyulacak! korkumuz, ne yol nede canýmýz, umudumuz,umdugumuz içimizde aþk kalk ve bak etrafýna bak ne seven görürsün nede sevilen. ne üzücü deyilmi, zaman insanlarý, ne korkak!
aþk var ama eskisi kadar saf deðil, bir umut belki birgün eski insanlýðýmýzý yakalar, korkusuzca en temiz haliyle severiz belki. duman is býkakmaz, cam kýrýlmaz, ateþ yakmaz,gül kurumaz solmaz,, olursa.... kandan yapýlan kalbimizi elimize alabilirsek ! o zaman yeniden mutlu oluruz. o da cennete! görüþmek üzere, sev sevilmeyi bekleme yeterki sev!
Sosyal Medyada Paylaşın:
istanbul_rec Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.