Bir kere bile söylemedin An ile baþladý aþkýn ömrü Günler haftalardan aldý Aylar býraktý kendini yýllarýn koynuna Bir kere bile söylemedin Kývrýldý dudaklarýn Yanaklarýnda kýrmýzý elmalar belirdi Hüzün doldurdu gözlerini Acý ve mutluluk kavuþtu Ortada yanýk kokulu bir beden kaldý Mevsimler ismini deðiþti Yaðmurlar ýslattý güneþi Tohum düþtü topraða Koca bir aðaç oldu Bir kere bile söylemedin Elini tuttum Yüreðimi yüreðinde býraktým Sözlerimin rotasý gözlerin oldu Ucuz bir romandan çýkýp geldim Kavuþunca sana koca bir masal yarattým Hayallerimin baþucuna seni koydum Bir kere bile söylemedin Hayat ince bir çizgi gibi kesti Kader savurgan bir çocuk gibi çiðnedi Umutlarýmla tuttum beklentilerimi Biliyordum Ama sen bir kere bile söylemedin Bir düþünce deðildi Fikrim çoktan tutuldu Düþler düþünceler… Sen söylersin diye bekledim Ama sen bir kere bile söylemedin Ben sana aþýðým diyemedin
Sosyal Medyada Paylaşın:
serkan2089 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.