ruhuma dokunduðun yerde bahara soyunmuþtu
yýllarýn kahrýný gamzesinde emziren çocuk
gözlerimde büyüyen sonsuz üþümüþlük
giydirdiðin masalda arýnsa
sancýmý dindirsen ey yar-ý dem
dökülürken dudaklarýmdan
þimdi
topraðý iþgâle uðramýþ memleket kadar
yorgunum
miladýna iltica eden yaðmurlar
dað yürekli sýzýlarýma
bile bile sobelenen taç oldu
ki kendime tutunmanýn ahraz sancýsýný
arþýnlarken metruk þehrim
adý konmamýþlýðýn vebâlini sýrtlandý yarýnsýzlýðým
ne vakit kýstýrýldý heybemdeki çaylak tebessüm
o vakit yalnýzlýðýn ihtiþamýnda
sustu sonsuzluðun parmak uçlarý
yüreðimin sen mühürlü katmanlarý
sessizliðinin üryan ýslýðýna teslim
umudu yalayan gecenin ayazýnda
topraðýna gök olamayýþýmýn ateþi var
sesleniyorum þiirlere
hadi !
ardýna bakma ve
sarýl yüreðimin üþüyen yangýn ormanýna
biliyorum
kimse masum deðil
beyazýn kanýna girip
siyaha attýlar suçu
oysa
gece þahitti
enkazýmýn zerresini baðýþlarken heceye
t/uzak iklimlerde hýçkýrýðýmý sarýyor
duvardaki gölgeler
son bir tutunuþtu sesine
sesimin duvaðýndaki i mgeler
kanattýðýn ruhumun kervanýna sýzdý
isyaný saðaltan kurgular
ve
kurdum yokluðunun sahrasýna dalgakýranlarý
çekil yolumdan
sokulma artýk sýnýrlarýma
ölümün soðuk nefesinde
soluðumun sen kokulu sýcaðýnda
yanacaðým lapa lapa
sonrasý
Yusuf’un kuyusuna ay düþüren kýyamet güncesi…