İnce Çizgilerle

Ýnce Çizgilerle

kýrýklýk ama nerde... herþey böyle kývrak acýlý
bana hazýrlan geçiyor göðün maviye yakýn griliði
ama yine de sen bilirsin mahallelerde çocuklarlayým
attým üzerimden herþeyi seni düþünmekten baþka
hayat kendi halinde bense býraktýðýn yerdeyim
tereddütlerini yýllar önceye teslim et ben geleceðinim
yaþlanýyoruz sýmsýký bir sevda ikliminde gepegenç
külliyen doðru söylüyorum
elim varmýyor seni bir an bile akýldan çýkarmaya

ince çizgilerle atýyor kalbim
yaþamak yüzüne benzeyen bir desen þimdi
kendi içine gömülmüþ evlerin gölgeli balkonlarýnda
hayat ölümü kolluyor an be an nedense
güneþ bile yarý yarýya yalan..yalancý semt pazarlarý
okullar kapalý çocuk sesleri kesik kesik kahve rengi
ufuk çizgisinde çamur bulaþýðý aðaç peyzajlarý
öyle mutsuzum öyle mutsuzum ki
mecalim yok mutsuzluðumu yaþamaya bile
saatlere asýlý gözlerim yokluðun bile yok sanki
kavun içi bir bekleyiþin soðuk tortusunda
þýmarýyor kederlerim öyle mutsuzum donuk donuk
seni sevmeye ev sahibiyim ömre misafir
sen mutluluðunla haþýr neþir
ben mutsuzluðuma davetsiz konuk
þarkýlý halini de seviyorum susuþunu da
ama en çok benim oluþunu

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: