Tepeden Bakınca Ağaçlar

üþüyüþüme tepeden bakýnca aðaçlar
kargalar aðlardý yalnýzlýðýma
adýmlarýmla bozardým güya
o küstah tenhalýðýný zamanýn
sesi kýsýk caddeler uðurlardý
dudaklarýmýn yorgunluðunu

kýþ kendini öyle bir atardý ki ortaya
orda hükmü geçmezdi öpüþken düþlerimizin
burada yüzyýllarýn gölgeleri geveze
duvarlar zamana mahçupluðu paylaþýrken
haksýz utançlarýmýzýn birlikteliðini

suya yýlgýnlaþýnca çöl tane tane
anlaþýrdý gözlerimizin yavru kuþluðu
mahzunlaþmanýn umarsýz yitikleþmesinde
sýrtýndan vurulurdu uzak çýðlýklar
susmanýn ne olduðunu ne öðrenirdik
yakýnlaþýnca isteklerin yoðunluðu

rýhtým telaþlarýyla yýkanýrdý yüzüm
gramafon samimiliðinde þiddetlenince
ellerini tutma þefkatlerimin kurumasý
kýrýlmasý
ince ve sert bir dal gibi
acýmýþ derinliðinde iç siyahlarýmýn
bilmem dökülen kaç yaprak süresi

aðarýrdý sakallarým
sana gülme anlarým gelirdi
o hummalý ansýzlýkta
anlamsýz bir kabullenmiþlikle
bahçesizliðinde cahil güneþlerimizin
ve açtýðýn son kapýyla
baþlar ilk kýþ karanlýðý mutsuzluðumun
bitmesin diye yarým býrakýrým her aþký...

anlatýr durur
sevgimizin aðýrlýðýný
samimiliði kendinden habersiz sahte bir hoþçakalýn...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: