"- Tahir olmakta ayýp deðil, Zühre olmakta. Hatta Sevda yüzünden ölmekte ayýp deðil. Bütün Ýþ Tahir ile Zühre olabilmekte, yani Yürek’te." Dedi Üstad Þair NAZIM HÝKMET bir Meseleyi çözerken TAHIR ÝLE ZÜHRE Þiirinde. Kerem ile Aslý, Ferhat ile Þirin, Leyla ile Mecnun, Yusuf ile Züheyla, Arzu ile Kamber, ve Tahir ile Zühre anladýlar onu.
Davut ise koyarken Mendiline "Savurmak için" tekrar Kanlý Taþý(*) "- Seversin bir Dünya’yý dolu-dizgin ama bu onun farkýnda deðil!" diye baðýrdý. Ne güzelde söylemiþti, Usta!
Havada; Rüzgar ile Dost bir Duygu, Iþýkta erimiþ Nem, Yaðmur’a sinmiþ saf-duru-mahsun bir Anlam, Heyecan vardý. Bu Koku Susuzluktan çatlamýþ Dudaklarýna deðdi, eridi. Dilinin Ucu ile yakaladý, yaladý onu. Damak’ta Buðu oldu bu Tad, Akciðere akarak Tüm Gözeneklerine sývadý Ciðer, Kalp Kýlcal Damarlarý emdi bu Havayý. "Kana karýþan-Kalp’e ulaþan-Beyne sýçrayan" bir His zonkluyordu þimdi Þakaklarýnda. Davut, Yüzünü bile görmediði Yasemin’e aþýk oluyordu... Biliyordu; "- Bütün Mesele Davut ile Yasemin olabilmekte, ölesiye sevmekte, Kalp’te!" dedi. Bu Aþk için ölmekte... Ayýp deðil idi ki.
(*) DAVUT 1 Þiirinden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.