Akacaðým yeni güne þehrin üstüne
Ben gibi nefsim gibi ölüm kokacak
Damarlarýmdan boþalan kanla ýslatýp
Baþtan çehreye kýzýl kan akacak kýzýl kokacak
Gülüþüm intihar eðilimli olacak
Kurþundan farksýz vuracak çehrelere
Kýzýla boyanmýþ siz
Kervan olup çöllere koþacaksýnýz
Bölünmüþ uykular müjgân arsýz ve ansýz
Bir gazel eþliðinde sahrayý adýmlarken
Çýðlýðýmýn tehditkâr o gür sesi
Sinsi toz bulutudur nefesleri kesecek
Dövüldükçe yüreðim bu ateþin þavkýmasýyla
Üzerinize aydýnlanacaðým ve bütün evrene
Akacaðým ölüm gibi bu kervanýn üstüne
Mademki hüzün üstüme biteviye konuyor
Ve sinsi güvercinler gibi sessiz
Mor kadife tüyleri beni ürkütmüyor
Ýþte ben bu yüzden hüzün’ü seviyorum
Ölümü ezberlediðim bu çöl gibi
Ýntiharý öptüm hep içre içre þakaðýndan
Kýzýl akþamlarda düþlediðim
Mil çekilmiþ gözüme aksi vuran her serap
Bakýþlardý güvercin kanadýna sorulan
Ve yüzleþtiðiniz ölüme sebebiyet
Hüzündü benim hüzünüm ölümle buluþturan
Leylâ ve þirin tamamlarken beni
Çöl ufkuna takýlýrdý gözlerim
Sesimi duyuramazdým nedense duymazdý
Yaban fesleðen bahçelerinde büyürken
Müjgân uykularý daðýlmazdý
Duyuramaz gösteremezdim kendimi
Bu þehri bu yüzden yaktým
Damarlarýmdan kan ile akýttýðým gözyaþým
Bu yüzdendi avuçlarýmda filizlenen ölüm
Üstünüze serpilen kum taneleri gibi sinsi
Çünkü ben gececil ve ölümcül sevdim
_______Hüzün’ü_______
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.